Nuda w kulturze kapitalizmu

Nuda w kulturze kapitalizmu, Kubacka Małgorzata

Małgorzata Kubacka za przedmiot badania wybrała nudę, która – jak można przeczytać na wielu stronach – jest zarazem stanem, kondycją, emocją, nastrojem, uczuciem i nastawieniem, jest bliska napięciu, niepokojowi, wyczerpaniu, rozczarowaniu, beznadziei, obojętności, zniechęceniu, goryczy, wstydowi, złości i zazdrości, bierze się zaś z jakiegoś braku, jak i z jakiegoś przesytu, pojawia się w czasie wolnym, ale także podczas pracy. (…) Można zatem pogratulować Autorce intuicji socjologicznej, która skłoniła ją do tego, by zająć się kwestią amorficzną, nieuchwytną i rzadko podejmowaną w naukach społecznych. Prof. Małgorzata Jacyno (UW) Autorka podkreśla paradoksalność nudy, wskazując na jej zarówno destrukcyjne, jak i konstruktywne oddziaływania, może zarówno demobilizować jednostki, prowadząc do apatii i alienacji, jak i mobilizować je do kreatywności oraz zmian społecznych. Dowodzi, że nuda manifestuje się w różnych kontekstach kulturowych, a jej wpływ na kształtowanie porządku społecznego, często przez zdolność do „oblepiania” brakiem znaczenia lub brakiem własności, jest nie do przecenienia. Prof. Michał Kaczmarczyk (UG) Małgorzacie Kubackiej udało się uchwycić nudę empirycznie i powiedzieć coś ważnego na jej temat. Autorka stawia tezę, że w nudzie zawarty jest „potencjał do generowania zmiany”, przeobrażeń, modyfikacji. Pojawienie się nudy stanowi rodzaj punktu zwrotnego dla zmiany. Jeśli nuda się pojawia, pisze Autorka, nie jest możliwy powrót do tego samego punktu lub stanu – coś musi ulec przeobrażeniu. Prof. Anna Kacperczyk (UŁ)